Një çast dhe asgjë s'është më si dikur Një fjalë që vrau më shumë se një gur Një vit që, për çdo ditë, më shtohet malli Një jetë porsi i vdekur për së gjalliDitë e natë statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel' pranvera Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o Diell, ti dil, edhe lotët thajiNjë peng për një më fal që s'u tha kurrë Një plagë që mbeti hapur nën lëkurë Një vit që, për çdo ditë, më shtohet malli Një jetë, por si i vdekur për së gjalliDitë e natë statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel' pranvera Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o Diell, ti dil, edhe lotët thaji Ditë e nët statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel' pranvera Bj?r, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o Di?ll, ti dil, edhe lotët thaji
