Hoffnig isch wenig
Doch hoffnig isch no immer da
Unändlich und dänn plötzlich…
Doch hoffnig glaubt no immer dra
Träne tüend flüsse
Und überschwämmed s’ganze land
Doch hoffnig gseht wiiter
Und schwümmt mit dir an neue strand
Weck mi uuf und tue wie’s andersch wär
S’wär dänn nöd so schwer
S’wär dänn nöd so schwer
Meinsch nöd s’chönnti doch no andersch sii
Wänn’s verbii isch isch’s verbii
Wänn’s verbii isch isch’s verbii
Und wider simmer ohni
Hoffnig isch trotzig
Wird alt und isch scho wider neu
Verschteckt sich und verletzt dich
Überläbt und bliibt dir immer treu
Verzwiifle oder biichte?
Es wird öpper bliibe und öper gah
Doch hoffnig bliibt immer
Und lauft dir ewig nah
Hett I doch die rueh scho I mir treit
Hett I doch nüt gseit
Hett I doch überleit
Nimm mi mit uf s’läbensrettigsfloss
Und lah mi nüme los
Lah mi nüme los
Hoffnig isch wenig
Doch hoffnig isch no immer da
Hoffnig isch honig
En schtachel schteckt immer dra
